Supplicatory Canon to St. Ambrose of Milan (Greek)

ΚΑΝΩΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ
ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΑΜΒΡΟΣΙΟΝ ΜΕΔΙΟΛΑΝΩΝ

Ποίημα Ἀρχιμ. Νικοδήμου Γ. Ἀεράκη, Ἱεροκήρυκος

Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως, το «Κύριε, εἰσάκουσον…», μεθ’ ὅ το «Θεός Κύριος», ὡς συνήθως, καί τά ἑξῆς:

Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψοθείς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Μεδιολάνων ἱεράρχην τον θεῖον, ἐν ἐγκωμίοις καί ὠδαῖς εὐφημοῦμεν, τῆς παῤῥησίας ἄριστον ὑπόδειγμα πιστῶν, ἄγαλμα δικαιοσύνης τε, καί ποιμένων τό κλέισμα, τό ἀπροσωπόληπτον ἀφομοίωμα Λόγου, Ὀρθοδοξίας πρόμαχον σεπτόν, κόσμον τοῦ κόσμου, Ἀμβρόσιον ἔνθεον.

Δόξα. Τό αὐτό. Καί νῦν.

Τήν Θεοτόκον ἐν ὠδαῖς εὐφημοῦμεν, καί μεγαλύνομεν αὐτῇ ἐκβοῶντες· τήν Ἐκκλησίαν στήριξον Παρθένε Σεμνή· φρούρησον έν τῇ δυνάμει σου, ὀρθοδόξων συστήματα· σῶσον τούς τιμῶντάς σε ἐξ ἐχθρῶν ἀοράτων, καί ἐκ κινδύνων πλείστων χαλεπῶν· σύ γάρ ὑπάρχεις, βροτῶν ἡ ἀντίληψις.

Εἶτα ὁ Ν΄ Ψαλμός καί ὁ Κανών, οὗ ἡ ἀκροστιχίς:
ΑΜΒΡΟΣΙΟΝ ΜΕΔΙΟΛΑΝΩΝ ΕΥΦΗΜΩ.
ΝΙΚΟΔΗΜ(ΟΥ)

Ὠδή α΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὁ Εἱρμός. Ὑγράν διοδεύσας.

Ἀμβρόσιον ὕμνοις ἐπιποθῶν, λιτάζειν ἐνθέως, θεῖον Πνεῦμα ἀντιβολῶ, κατάπεμψον Λόγε τῇ καρδίᾳ, καί τῷ νοΐ μου πλουσίως Θεάνθρωπε.

Μετάρσιον ἆσαι σήν βιοτήν, οὐ σθένει μου γλῶσσα, ἱεράρχα μυσταγωγέ· διό ἐξαιτοῦμαι τάς εὐχάς σου, τοῦ φωτισθῆναί με θεῖε Ἀμβρόσιε.

Βαβαί οἵα χάρις παρά Χριστοῦ, αὐγάζουσα Πάτερ, σήν καρδίαν ὑπερφυῶς, ἐδίδου σοι γνῶσιν μυστηρίων, ἅ τοῖς πιστοῖς ὡς ποιμήν ἀπεκάλυψας.

Θεοτοκίον

Ῥημάτων ὁρώντων τό ἀληθές, ἐδείχθη Παρθένε, ἐν νηδύι σου θαυμαστῇ, Λόγου τοῦ Θεοῦ κυοφορίᾳ, εἰς σωτηρίαν βροτῶν ἐκ τοῦ πτώματος.

Ὠδή γ΄. Ὁ Εἱρμός. Οὐρανίας ἁψῖδος.

Ὁμοφρόνως ὑμνοῦμεν, ἱερουργόν ἔνθεον, τῆς Ὀρθοδοξίας φωστῆρα, κλεινόν Ἀμβρόσιον, ἐπιζητοῦντες αὐτοῦ, τάς πρός Χριστόν ἱκεσίας, τοῦ δοθῆναι ἅπασι, πλούσιον ἔλεος.

Σωτηρίας τόν πόθον, ἀντιβολῶ δώρησαι, καί Ὀρθοδοξίας τήν πίστιν, καί θείαν ἄσκησιν, πρός βιοτήν ἐν Χριστῷ καί φωτισμόν τῆς ψυχῆς μου, θαυμαστέ Ἀμβρόσιε, πίστεως πρόμαχε.

Ἰσχυρός ἀνεδείχθης, στῦλος πιστῶν ἔνδοξε, καταπολεμῶν τάς αἱρέσεις, πάτερ Ἀμβρόσιε, καί διά βίου σεπτοῦ, καί βιασμοῦ Βασιλείας, τοῦ Χριστοῦ ἐκήρυξας, πίστιν σωτήριον.

Θεοτοκίον

Οὐρανίων Πνευμάτων, καί μοναχῶν καύχημα, καὶ μητέρων πέλεις ὁ κόσμος, σωφρόνων ἕδρασμα· ἐν τῇ ἁγνείᾳ Ἁγνή, τους εὐσεβεῖς περικράτει, σαῖς λιταῖς προς Κύριον, Θεομακάριστε.

Διάσωσον, Μεδιολάνων Ἀμβρόσιε θεοφόρε, τούς σέ ὕμνοις ἐπευφημοῦντας ἐκ παραπτώσεων, ὡς ἔχων πρός Κύριον παῤῥησίαν.

Στερέωσον, τούς ὀρθοδόξως τιμῶντάς σε Θεοτόκε, ἐν τῇ πίστει τοῦ σοῦ Υἱοῦ καί βίου παλαίσμασιν, ὡς ἔχουσα μητρικήν παῤῥησίαν.

Αἴτησις καί τό Κάθισμα.
Ἦχος β΄. Τά ἄνω ζητῶν.

Τά θεῖα ποθῶν, ἐπίκηρα κατέλιπες, καὶ ζήλῳ Χριστόν, ἠγάπησας μακάριε, θαυμαστέ Ἀμβρόσιε, τῶν Μεδιολάνων ἐπίσκοπε· διό ἠξιώθης ἰδεῖν, Τριάδος τήν δόξαν, ἐν τῇ ἄνω Σιών.

Ὀδή δ΄. Ὁ Εἱρμός. Εἰσακήκοα Κύριε.

Νεκρωθείς ὦ Ἀμβρόσιε, κατά κόσμον χάριτι τῇ τοῦ Πνεύματος, ἐν Χριστῷ σοφῶς ἐβίωσας, ἐν Μεδιολάνοις ὡς Ἐπίσκοπος.

Μετ’ ὀδύνης ἐκήρυξας, τῷ Θεοδοσίῳ μάκαρ μετάνοιαν· καταξίωσον τόν δοῦλόν σου, ἐκζητεῖν Κυρίου μέγα ἔλεος.

Ἐν δυνάμει ἠφάνισας, τοῦ Βελίαρ ἔνεδρα ὦ Ἀμβρόσιε, ἀνελθών δ’ εἰς ὕψη ἄῤῥητα, Ἐκκλησίας πίστιν διετράνωσας.

Θεοτοκίον.

Δεομένων σύ γέγονας, σκέπη σωτηρίας λιμήν τε Ἄχραντε, καί λιταῖς σου τό ἀνθρώπινον, ἐκ παθῶν φυλάττεις καί τοῦ δράκοντος.

Ὠδή ς΄. Ὁ Εἱρμός. Τήν δέησιν ἐκχεῶ.

Νομίμως σύ ἐν Χριστῷ Ἀμβρόσιε, διά φόνους βασιλέα ἐλέγχεις, καί τοῖς πιστοῖς, διδαχαῖς σου ἐνθέοις, τοῦ Θεοῦ Λόγου ὁδόν πᾶσιν ἔδειξας· σοῦ δέομαι πανευλαβῶς, ἐκ παθῶν σαῖς λιταῖς με ἐξάρπασον.

Ὡράισας τήν ψυχήν σου Ἅγιε, διά βίου ἀσκηθείς ὑπέρ φύσιν, καί οὐρανῶν, τῆς χαρᾶς ἀπολαύεις, καί τόν Θεόν καθορᾷς τόν Τρισάγιον· ἐνίσχυσον κἀμέ ἐν γῇ, θεαρέστως βιῶσαι τόν ἄθλιον.

Νικήσαντα τῶν δαιμόνων φάλαγγας, σέ ὁρῶμεν οὐρανίῳ παστάδι, ἐν ἧ ἀεί, Ἀρχιθῦτα ποιμένων, δοξολογεῖς σύν Ἀγγέλοις τόν Κύριον· ἀξίωσον οὖν καί ἡμᾶς, μετά σοῦ αἰωνίως εὐφραίνεσθαι.

Θεοτοκίον.

Ἐσκήνωσεν ἐν γαστρί σου Ἄχραντε, ἀποῤῥήτως τοῦ Πατρός Θεός Λόγος, καί τήν ἐμήν, εἰληφώς θνητήν φύσιν, διά Σταυροῦ ἀνεκαίνισεν Ἄσπιλε, συνανυψῶν εἰς οὐρανούς, ὡς Θεός σός Υἱός Παναμώμητε.

Διάσωσον, Μεδιολάνων Ἀμβρόσιε θεοφόρε, τούς σέ ὕμνοις ἐπευφημοῦντας ἐκ παραπτώσεων, ὡς ἔχων πρός Κύριον παῤῥησίαν.

Στερέωσον, τούς ὀρθοδόξως τιμῶντάς σε Θεοτόκε, ἐν τῇ πίστει τοῦ σοῦ Υἱοῦ καί βίου παλαίσμασιν, ὡς ἔχουσα μητρικήν παῤῥησίαν.

Αἴτησις καί τό Κοντάκιον.
Ἦχος β΄. Προστασία τῶν χριστιανῶν.

Τὸν Ἀμβρόσιον ἀνευφημήσωμεν ᾄσμασιν, τόν κλεΐσαντα ὡς φρυκτωρόν Μεδιόλανα, καί τόν κόσμον ἐν ἀρεταῖς καί ἔργοις θαυμαστοῖς· τάς ἱκεσίας δέ αὐτοῦ, πρός τόν φιλάνθρωπον Θεόν, αἰτούμενοι κτησώμεθα, χάριν τῆς μετανοίας, καί σωτήριον πίστιν, καί ἀρετάς τάς σωστικάς, ἐν ἀσκήσει καί σεμνότητι.

Προκείμενον.

Τό στόμα μου λαλήσει σοφίαν, καί ἡ μελέτη τῆς καρδίας μου σύνεσιν.

Στίχος. Οἱ ἱερεῖς σου, Κύριε, ἐνδύσονται δικαιοσύνην, καί οἱ Ὅσιοί σου ἀγαλλιάσονται.

Εὐαγγέλιον
Ἐκ τοῦ κατά Ματθαῖον.
(ε΄, 14-19)

Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ Μαθηταῖς· ὑμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου. οὐ δύναται πόλις κρυβῆναι ἐπάνω ὄρους κειμένη· οὐδὲ καίουσι λύχνον καὶ τιθέασι αὐτὸν ὑπὸ τὸν μόδιον, ἀλλ᾿ ἐπὶ τὴν λυχνίαν, καὶ λάμπει πᾶσι τοῖς ἐν τῇ οἰκίᾳ. οὕτω λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσι τὸν πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς. Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον καταλῦσαι τὸν νόμον ἢ τοὺς προφήτας· οὐκ ἦλθον καταλῦσαι, ἀλλὰ πληρῶσαι. ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἕως ἂν παρέλθῃ ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ, ἰῶτα ἓν ἢ μία κεραία οὐ μὴ παρέλθῃ ἀπὸ τοῦ νόμου ἕως ἂν πάντα γένηται. ὃς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτω τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν· ὃς δ᾿ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν.

Δόξα.

Ταῖς τοῦ Ἱεράρχου πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τά πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Καί νῦν.

Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τά πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Προσόμοιον.

Στίχος. Ἐλεῆμον, ἐλέησόν με ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οίκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τό ἀνόμημά μου.

Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.

Πάντες τόν Ἀμβρόσιον, Μεδιολάνων τόν στῦλον, τῶν πιστῶν διδάσκαλον, καί κλεινόν ἐπίσκοπον εὐφημήσωμεν· τά τῆς γῆς ἅπαντα, ἐν χαρᾷ ἠρνήθη, τά οὐράνια ἐπόθησε, Χριστοῦ παράδεισον, καί μετά ἁγίων συνκοίκησιν· διό ἐν βίᾳ ἔζησε, καί τούς Ὀρθοδόξους ἐδίδαξε, πόθῳ διά βίου φυλάττειν πάντας πίστιν ἀκλινῶς, καί ἐκφυγεῖν τῶν αἱρέσεων, πλάνην τήν πανώλεθρον.

Ὀδή ζ΄. Ὁ Εἱρμός. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.

Ὑψώθης ἐπαξίως, ὦ Ἀμβρόσιε πάτερ, Μεδιολάνων ποιμήν, κηρύττων μεγαλεῖα, Τριάδος τῆς Ἁγίας, προς Ἥν ἅπαντες ψάλλομεν· Ὁ τῶν πατέρων ἡμῶν, Θεός εὐλογητός εἶ.

Φυλάττων σήν καρδίαν, ἐκ βελῶν μισανθρώπου, ἐπαπολαύεις κλεινέ, ἐλλάμψεως τῆς θείας, θεώσεως τοῦ δώρου, τόν Χριστόν ἐξυμνῶν ἀεί· Ὁ τῶν πατέρων ἡμῶν, Θεός εὐλογητός εἶ.

Ἡλίου τοῦ ἀδύτου, Χριστοῦ τοῦ Θεανθρώπου, κατηξιώθης ἰδεῖν, Ἀμβρόσιε τήν δόξαν, ἐν μέσῳ Παραδείσου, καί ὑμνεῖν Θεῖον ὄνομα· Ὁ τῶν πατέρων ἡμῶν, Θεός εὐλογητός εἶ.

Θεοτοκίον.

Μαρία Θεοτόκε, σούς δούλους περιφρούρει, ταῖς πρός Υἱόν σου λιταῖς· δός δόξαν Ἐκκλησίᾳ, καί πίστιν τοῖς ἀνθρώποις, καί ψαλμόν ὁλοκάρδιον· Ὁ τῶν πατέρων ἡμῶν, Θεός εὐλογητός εἶ.

Ὀδή η΄. Ὁ Εἱρμός. Τόν Βασιλέα.

Ὡραϊσμένος, ἐν οὐρανοῖς σαββατίζεις, ὦ Ἀμβρόσιε κλέος σῶν τέκνων, ἀνυμνῶν τόν Λόγον, είς πάντας τούς αἰῶνας.

Νόοις ἀΰλοις, ἐν Παραδείσῳ συμψάλλεις, ὦ Ἀμβρόσιε ὕμνοις ἀπαύστοις, τῆς Τριάδος δόξαν, είς πάντας τούς αἰῶνας.

Ἰσχύι Λόγου, τῶν βιαστῶν ἐμιμήθης, ὦ Ἀμβρόσιε θείους ἀγῶνας, ἀνυμνῶν ἀπαύστως, Χριστόν εἰς τούς αἰῶνας.

Θεοτοκίον.

Κατηξιώθης τῶν δευτερείων Τριάδος, ὡς γεννήσασα Κόρη τόν Λόγον, Ὅν ὑπερυψοῦμεν, εἰς πάντας τούς αἰῶνας.

Ὠδή θ΄. Ὁ Εἱρμός. Κυρίως Θεοτόκον.

Οἱ λόγοι Ἀμβροσίου, τούς ἐναθλουμένους, ἐν ἀγωνίσμαι θείοις, στεῤῥούς ἀθλητάς, καθοδηγοῦσιν ἐνθέως, πρός τελειότητα.

Δός πᾶσιν τήν σήν χάριν, Ἀμβρόσιε πάτερ, Μεδιολάνων τό κλέος, ποιμήν θαυμαστέ, ἵνα ὁδόν πορευώμεθα, τήν πρός Κύριον.

Ἡδέως μελετῶμεν, ῥήματά σου Πάτερ, καί ἐξαιτούμεθα πάντες, Χριστοῦ φωτισμόν, ἵνα τηρήσωμεν ταῦτα, δυνάμει χάριτος.

Θεοτοκίον.

Μαρία θεῖον Πνεῦμα, δεχθεῖσα ἀφράστως, κυοφορεῖς τόν Σωτῆρα, τοῦ κόσμου παντός· διό τιμῶμεν ἐν ὕμνοις, τά μεγαλεῖά σου.

Ἄξιόν ἐστιν… καί τά παρόντα Μεγαλυνάρια.

Χαίροις τῶν ποιμένων ὑφηγητής, Ἀμβρόσιε πάτερ, βιαστῶν τε ὑπογραμμός, χαίροις Ὀρθοδόξων ὁ θεῖος ἀντιλήπτωρ, τῆς ἀρετῆς δέ τύπος, καί ἐγκαλλώπισμα.

Τοῦ Θεοδοσίου ὁ ἐλεγκτής, καί τῆς μετανοίας τούτου θεῖος ὑφηγητής· ὁ τῶν Ὀρθοδόξων, κρουνός θείας ἀγάπης, πιστῶν φωστήρ ἁπάντων, χαίροις Ἀμβρόσιε.

Πάντες τόν Ἀμβρόσιον ἀδελφοί, τῶν Μεδιολάνων Ἀρχιποίμενα τόν σοφόν, τό δικαιούνης, ἀγλάισμα καί κλέος, ἐν ἐγκωμίων ὕμνοις, ἀνευφημήσωμεν.

Θυηπόλε ἅγιε βιαστά, κραταίωσον πίστιν, καί Ὀρθόδοξον  διδαχήν, διώκων τήν πλάνην, καί αἵρεσιν τοῦ πλάνου, διδάσκων οίκουμένην, Χριστοῦ ἀλήθειαν.

Ὕμνοις εὐφημήσωμεν ἀδελφοί, Ἀμβρόσιον θεῖον, οἱ ποθοῦντες τῆς οὐρανοῦ, τρυφῆς ἀπολαῦσαι, πιστῶς ἀγωνισθέντες, μιμούμενοι τόν τούτου, βίον πανάρετον.

Δεῦτε εὐφημήσωμεν ἀδελφοί, τόν Μεδιολάνων, φρυκτωρόν τε καί ὁδηγόν, ἀρετῆς ποιμένα, ποιμαινομένων δοῦλον, καί τῆς Ὀρθοδοξίας, φύλακα ἄριστον.

Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ ἄγιοι Πάντες, μετά τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εἰς τό σωθήναι ἡμᾶς.

Τό Τρισάγιον καί τό Ἀπολυτίκιον.

Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Ἱεράρχην ἐκ Ῥώμης, Μεδιολάνων φῶς, σοφόν Ἀμβρόσιον ὕμνοις καὶ ἐγκωμίων ᾠδαῖς, εὐφημήσωμεν, πιστοί, καί μιμησώμεθα· ὅτι ἐν βίᾳ θαυμαστῇ, καί παῤῥησίᾳ ἐν Χριστῶ, ἐγένετο τύπος θεῖος, τοῦ ἀληθοῦς Ἱεράρχου, καί ἀληθείας φύλαξ ἄριστος.

Ἐκτενής καί Ἀπόλυσις· Μεθ’ ἥν ψάλλομεν:
Ἦχος β΄. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.

Δεῦτε τόν Ἀμβρόσιον πιστοί, τόν θεοστεφῆ Ἱεράρχην, ἐγκωμιάσωμεν· οὗτος γάρ ἐνίκησε, τοῦ κόσμου φρόνημα, τούς πιστούς δέ ἐστήριξεν, ἐν λόγοις καί ἔργοις, πάντας ἁγιότητος, βίον ἐδίδαξεν· ὅθεν ἐστεμμένος εἰσῆλθε, χαίρων εἰς Σιών τήν Ἁγίαν, καθορῶν Χριστοῦ, τό φῶς τό ἄκτιστον.

Δέσποινα πρόσδεξαι, τάς δεήσεις τῶν δούλων σου, καί λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπό πάσης ἀνάγκης καί θλίψεως.

Τήν πᾶσαν ἐλπίδα μου, είς σε ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπό τήν σκέπην σου.

Μικρκόν Τυπικόν 2014, Ἀθῆναι: Νεκτάριος Δ. Παναγόπουλος, 2013, σελ. 6-16.